Na przestrzeni ostatnich lat na łamach miesięcznika wielokrotnie pisaliśmy o zmianach technologicznych, jakie udało się osiągnąć w XXI wieku. Informowaliśmy o chmurze danych, robotyzacji, komputerach kwantowych czy wirtualnej rzeczywistości. Kolejna rewolucja przemysłowa w przyśpieszonym tempie miała zmienić naszą codzienność, przyzwyczajenia, charakter pracy, relacje międzyludzkie. Niejednokrotnie rozważaliśmy także potencjalne zagrożenia, jakie wiążą się z gospodarką 4.0 i rozwojem sztucznej inteligencji.
Tymczasem rzeczywistość ostatnich tygodni brutalnie uświadamia nam, że największym zagrożeniem dla świata nie jest sztuczna, ale ta ludzka inteligencja. Kolejny raz przekonaliśmy się, jak prymitywne mogą być, oparte na fobiach, ludzkie instynkty, jak wciąż łatwo owładnąć umysłami, wdrażając mechanizmy zagłady, rządzić strachem i terrorem. Trudno pojąć w imię czego można dokonać tak wielu krzywd i zniszczeń. Dlaczego wciąż jednostki tak brutalnie decydują o losach milionów obywateli i dlaczego mimo rozwoju technologii i możliwości predykcji zachowań nie udaje się zbudować modelu przywództwa, który gwarantowałby minimum bezpieczeństwa światowego.
Jeszcze kilka tygodni temu większość z nas miała uzasadnioną nadzieję, że kolejne dekady XXI wieku stanowić będą okres, w którym spory pomiędzy krajami Starego Kontynentu rozwiązywane będą w formie dialogu. Tak ciężko budowany porządek europejski dla obecnych pokoleń wydawał się niepodważalny. Zbrodnicza agresja Rosji na Ukrainę przerwała ten stan nieświadomości, demony wojny powróciły, a poziom wyrządzonych krzywd będzie przez następne dziesięciolecie stanowił o ryzyku kolejnych agresji. Historycznie bowiem zdecydowana większość konfliktów nawiązywała do wcześniejszych konfrontacji i wynikała z tlącego się poczucia niesprawiedliwości i była próbą wyrównania krzywd.
W tym całym tyglu rozpaczy należy mieć nadzieję, że heroiczna postawa obywateli Ukrainy i bohaterstwo jej żołnierzy przełoży się jednak na obronę niepodległości, a w przyszłości budowę długotrwałych relacji ze światem, opartych na mądrym, demokratycznym przywództwie. Tak jak kilka tygodni temu trudno było uwierzyć w skalę zbrojnej agresji, tak obecnie w imię sprawiedliwości trudno uwierzyć, by Ukraina – kraj z blisko 1160-letnią tradycją, odgrywający szczególnie ważną rolę w tworzeniu kultury słowiańskiej – nie był niezależnym państwem pozytywnie decydującym o swojej przyszłości. Paradoksalnie to niepodległość Ukrainy stanowi dziś gwarancję, że kolejne dekady będą dla świata okresem dalszego rozwoju technologicznego sprzyjającego gospodarce, a nie czasem konfliktów i zbrojeń.
Marcowe wydanie poświęciliśmy rozważaniom obecnej sytuacji. Jest to wydanie specjalne poświęcone rzeczywistości, w której przyszło nam funkcjonować. Aby uzyskać szersze wyobrażenie obecnych realiów do rozmowy zaprosiliśmy przedstawicieli świata nauki, bankowości, obszarów finansowych.
Szczególnie polecamy rozmowy z dr Jose Manuelem Campem, przewodniczącym Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, dr Krzysztofem Spirzewskim z Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, dr Jerzym Pruskim, członkiem Rady Polityki Pieniężnej I kadencji oraz z bankowcem Józefem Wancerem.
W najnowszym numerze znajdą Państwo również cykl artykułów w ramach Raportu specjalnego Horyzonty Bankowości 2022.
Mam nadzieję, ze nasza propozycja sprosta Państwa oczekiwaniom. Zapraszam do lektury marcowego numeru Miesięcznika Finansowego BANK.
Paweł Minkina
Redaktor naczelny
„Miesięcznika Finansowego BANK”
***
Pełne wydanie pisma jest dostępne w wersji papierowej (za pośrednictwem takich firm, jak: Kolporter, Empik, Kiosk24, Ruch SA, GLM Gajewski, Garmond Press SA) oraz elektronicznej (przez aplikację „BANK Miesięcznik Finansowy”, portal aleBank.pl oraz e-Kiosk).
Prenumerata: www.alebank.pl/Prenumerata
www.alebank.pl/category/bank/bank-2022-03/
#MiesięcznikBANK
#NajbliżejBANKowości
